Begeleiding bij levensvragen
Ieder mens heeft als kind zijn eigen strategieën moeten ontwikkelen om te overleven als er bepaalde behoeften niet genoeg werden ingevuld door onze ouders en andere opvoeders.
Deze behoeften kunnen o.a. zijn: aanraking, acceptatie, vertrouwen, respect, waardering en goedkeuring.
Konden onze ouders ons b.v. niet het gevoel geven, dat we precies goed waren
zoals we waren (goedkeuring), dan kunnen onze overlevingsmechanismen zich o.a uiten in :
-zich terugtrekken.
-eigen behoeften wegstoppen
-alles goed moeten doen
-sterk en flink moeten doen
-lief en aardig blijven
-voor ouders/ anderen moeten zorgen
Ieder van ons heeft zijn of haar eigen manieren ontwikkeld vanuit kinderlijke afhankelijkheid, waardoor we toen konden overleven op emotioneel, sociaal en mentaal niveau. Dit in de hoop om alsnog van de ouders/ buitenwereld de goedkeuring te krijgen, die we nooit gekregen hebben.
Ondanks dat we als volwassenen in wezen niet meer afhankelijk zijn van anderen, zijn deze strategieën zo “vertrouwd“ geworden, dat we zijn gaan geloven, dat dit ons ware “Ik” is.
Onze echte behoeften en gevoelens hebben we weggestopt en onbewust willen we de pijn van het gemis niet meer voelen.
Omdat we deze strategieën (ons aangeleerde gedrag en beperkende overtuigingen) nog steeds gebruiken moeten we “wie we eigenlijk zijn” onderdrukken en krijgen we steeds meer het gevoel, dat we onszelf niet mogen zijn.
De ene keer geef je de buitenwereld de schuld, ben je teleurgesteld en boos op anderen of op het leven, de andere keer weer op jezelf.
(misschien betrap je jezelf erwel eens op, dat je kinderlijk en vanuit oude onmacht en afhankelijkheid reageert).
Heel diep van binnen is er in ieder van ons een verlangen om onszelf neer te zetten, en ons ware zelf te mogen zijn, onze passies te volgen en al onze mogelijkheden te gebruiken.
Om dat te kunnen bereiken is er inzicht nodig over hoe we onze ouders ‘ingeslikt hebben’ wat onze beperkende patronen zijn en hoe we deze weer kunnen omzetten in kracht en vrije keuzes.
En vooral hoe we als volwassene verantwoording kunnen nemen voor ‘het innerlijk kind’ in ons (onze behoeften, gevoelens en wil), zodat we onszelf leren geven wat we echt nodig hebben.
Natuurlijk kunnen we niet alles in het leven naar ons hand zetten. Er gebeuren nu eenmaal dingen, die we niet kunnen veranderen. We kunnen dat “het lot” noemen.
Er is echter een verschil tussen ‘het lot van bovenaf’ en ‘het lot wat we zelf creëren’. Dit laatste heeft te maken met het opgeven van onze behoeften en wil als kind en het niet meer herkennen van een vrije keuze als volwassene, waardoor we ons slachtoffer voelen en niet meer zien waar we nog steeds toe in staat zijn.
Er bestaat een spreuk die zegt:
Geef me de moed om te veranderen
Wat ik kan veranderen
Geef me de kracht om te accepteren
Wat ik niet kan veranderen
Geef me de wijsheid
Om het verschil hiertussen te weten
Om ons volle potentieel als mens te kunnen gebruiken, hebben we middelen gekregen om vrije keuzes te kunnen maken, zoals verlangens, gevoelens, kwaliteiten en vrije wil.
In de therapie leer je hiermee weer contact te maken en ze te gebruiken om een liefdevolle houding te vinden om met jezelf en anderen om te gaan.